leven vanuit de Geest …
Wat ís dat eigenlijk, leven vanuit de Geest ? Volgens mij ontstaat er dan een geheel nieuw patroon, niet langer gestuurd vanuit controle en alle ervaring en know-how die je hebt opgedaan in ’t verleden … Immers : de Geest waait, waarheen hij wil !
Dan worden in het NU de vragen en mogelijkheden zichtbaar, als levenskrachtige kiemen vanuit de toekomst. Zo kan ons ik worden tot een voedingsbodem waarin die kiemen tot volle wasdom kunnen groeien.
En IK dan ?zal nu mogelijk opklinken in deze tijd van de bewustzijnsziel, met haar vele schakeringen van indigo …
Dan hoor ik ook weer het Christus-woord : Siehe, ich bin bei euch, alle tage !
zoals we met Jitka Koželuhová hebben gezongen op de Musiktagung, afgelopen zomer.
En zo mag ons ik oplichten en thuiskomen in Zijn ik, dat haar draagt en behoedt :
Wordt wakker en laat ons in beweging komen van hier !
S f e e r
wat schouw ik hier
– met open mond –
nu de hele hemel is,
als een dans van
kosmische kleur ?
het komend zonnepad
kostbaar getooid
met vlokkig goud
en de zachte baan
van de rustende maan
in stralend magenta
en dragend cobalt …
Shibumi
Ook dit is één van de boeken die al heel lang met mij meereizen … Ik heb dit boek ooit gekregen van Arnold Thoben, een arts uit Nijmegen, waar ik bevriend mee ben geraakt en die ook paranymf was bij m’n promotie ginds, in 1985. In zekere zin bewogen we in die tijd al van elkaar af : hij had geneeskunde gestudeerd en was daar enorm in teleurgesteld – in zijn ogen was dat beroep niet meer dan één groot verbaal orgasme ( … ) Terwijl ik juist mijn weg was aan het organiseren richting een studie geneeskunde in Maastricht. Dit is écht een boek dat je cadeau krijgt van iemand, een boek dat je niet snel zult kopen, als je de achterflap leest … Het gaat over Nikolaj Hel, iemand die geboren was in een mengkroes van culturen, in 1925, net als m’n moeder. Gedurende zijn jonge jaren komt hij in huis bij een Go-meester en maakt daar kennis met het begrip Shibumi. Dit is een Japans, esthetisch concept dat zich richt op subtiele, elegante en eenvoudige schoonheid. Het staat voor een gevoel van moeiteloze elegantie, waarbij het essentiële centraal staat en overdaad wordt vermeden.
Het concept omvat ook de waardering voor natuurlijke, imperfecte elementen en de suggestie van iets meer, dan wat direct zichtbaar is. Voor Nikko was dit een weg om zijn mystieke innerlijk te behoeden en verzorgen, in een uiterlijk leven vol stress en agressie. Als hij juist besloten heeft om zich voorgoed terug te trekken op z’n chateau in ’t Baskenland, komt Hannah Stern, net als ik geboren in 1952, met de vraag om de dood van haar oom te wreken, iemand die Nikko ooit het leven heeft gered …
Tumorcellen nemen gedaantes aan die we niet voor mogelijk hielden
… De toename van agressieve tumoren in de alvleesklier en slokdarm is zorgwekkend. Maarten Bijlsma, moleculair bioloog en kankeronderzoeker aan Amsterdam UMC, onderzoekt in dit artikel uit NRC waarom deze vormen van kanker zo moeilijk behandelbaar zijn. Hij ziet dat deze tumorcellen sterk lijken op stamcellen en zich flexibel aanpassen aan hun omgeving, hetgeen behandeling bemoeilijkt. Deze cellen zijn als het ware ontspoorde regeneratiecellen, de cellen die normaal bijdragen aan herstel, maar nu ongecontroleerd blijven delen … Bijlsma benadrukt dat een gezonde leefstijl en goede voeding tumorgroei kunnen afremmen : bij muizen bleek bijvoorbeeld, dat tumoren minder snel groeien, als die muizen zich goed voelen.
Wanneer ik dit artikel lees, en vervolgens probeer om me een beeld te vormen van wat er oplicht vanuit een antroposofisch perspectief, dan lijkt het alsof deze kankercellen het ooit ingeslagen pad van specialisatie en differentiatie, dat hun voerde naar de kwaliteiten die nodig zijn voor hun functie als pancreas-cel, weer terug in de tijd hebben afgelegd : daarmee worden ze tot pluri-potente stamcellen, die als het ware eeuwig jong zijn en nog alle mogelijkheden van de jeugd in zich hebben … Wat die tumorcellen doen, lijkt daarmee bijna op een rivier die besluit om te gaan “herbronnen”, door letterlijk te gaan terugstromen naar haar oorsprong : in plaats van het vervullen van hun dienende taak in het beheren en in goede banen leiden van het ingewikkelde proces van de spijsvertering als geheel, ontstaat er een soort van ( excusez le mot ) onterechte jeugdigheid, zo van : wat zal ik nú weer eens gaan doen ? Voor mijn gevoel kan het beschouwende karakter van de boven afgebeelde cichorei, zeker wanneer ingezet in de combinatie met Lood, zoals bij Weleda’s Cichorium Plumbo cultum, iemand in zo’n situatie een weg terug wijzen.
Deze Blog wil ik graag afsluiten met
een opname van Barbara Bonney,
die ik Solveigs Song hoorde zingen
op Klara, in een live-opname uit 1987,
met Neemi Järvi als dirigent van het
Gothenburg Symphony Orchestra :
Luister op Youtube